Çîroka ruhê dilê û xewnên mîna rengê biharê...

Dîsa wekî şeva wê rojê nesax bûbû û di serê wî de agirekî sojer hebû.. Erê ev agir ji nişka ve ketibû ji dil û bedena wî re. Bihêdîka digeriya bû di şaneyên bedena wî de, wekî wê rojê berbelav bûbûn, dil û ruhê wî di nav sirî vê nexweşiyê de mabûn... Di nava şevê de, pelên payîzê, bi wezîna bayê û dengê barîna şilî yên dilopên baranê ve ketibûn erdan û berbiba bûbûn...

Şurûp û çayê bilîmon vedixwar, li dû wan aspirînekê hilgirtîbû, dayika wî çend caran cawa avê danabû li ser enîya wî, caw ji nişka ve hişk bûbû û dîsa jî ne derbasbûbû sojerê nesaxiyê.. Ji ber bêhaliyê nikaribû ji nexweşxanê re biçe, demeke, demjimêreke dereng bû û hêdî hêdî ji xew re çû...

Çend demjimêran derbasbûbû nizane û hay jê nebû, di nav xwêdanê de rabû.. Roj jî hêj nederketibû, xewneke dîtibû ciwan, xewneke tijî şadî û êşan, têde tev rêçên bîranînan hebûn û rengî wî mîna rengê biharê bû... Erê xewneke dîtibû, rengî wî çîlspî bû, kêlî û demên ên wan rojan hatin ber çavên wî, lê belê niha rû û çavên wê dûr bûn û tune bûn... Rûyê hesretê û keserê giran e lêbelê hilma rengê hêviyê û hezê wekî helbest û straneke bi hezaran salan mayînde û nemir e...

Nivîs: Rûmet Med
Dîrok: 05.11.2018
Wêneyên duyemîn û sêyemîn: Derhêner û Sînemavanê Navdar Andreî Tarkovsky