Di demê de dengên Çivîkan...

Çivîkan kom bûne û diçin ber bi ciyekî..

Dengên wan dê bimînin di xwezayê de..

Dengê wan ên jiyan bi xwe..

Tenê deng dimîne ji bo jiyanê..

Deng di valahiya hewayê de digere..

Deng wekî xeyalekî germ û ronî ye..

Deng mayînde ye, pirî caran bêdengî jî dengekî ye..

Deng; sîtava rengê ye, siyên hîvê deng e, pelên daran deng e, pêlên behrê deng e, peyvên axaftinên mirovan deng in, bêdengî jî deng e û deng jiyan bi xwe ye...

Ba diwezîne, pelên daran dihejînin, çivîkan difirîn û dengên xwezaya jiyanê têne bihîstin û hêviya reng û dengê biharê ne..

Helbestvanek di helbestekî xwe gotî bû "Deng, deng, bi tenê deng mayînde ye...*" û di helbesteke din de jî dibêje ku "Çivîk dimire, tu jî firînî bîne bîra xwe...**" Helbestvaneke jî dibêje ku "Jiyan kurt e, çivîk difirîn...***"

Di hêwirzeya jiyanê de carinan dengê hinek tiştan nêzîk tên... Mirov dema ku dengê bêdengîyê dibihîse, hinek dengan jî nêzikê mirovan dibin.. Mirov, ruhê xwe di nav van dengan de winda dike û têde xwe peyde û nas dike û dengê ruhê siriştî dibihîse.. Deng bi tena serê xwe deng nîne, ev reng û awaza jiyanê bi xwe ye û ya tiştî ku mezin dike jiyanê roniya dengê ye...

Deng rastiya jiyanê ye, tîpên peyvên zimanan ji dengan ve pêk tên.. Helbestvanekî jî di helbesta xwe de dibêje "Ji elfabêtan tîpek kêm dibe ku dimirim...****" Jiyan, bi dengan ve xwe mezin dike... Ku deng nebe kolanên jiyanê kêmasî dibin.. Hebûna jiyanê di nav dengan de ye û peyvan, digel dengan ve hene. Ji ber ku deng him çavkanî ye him jî sîtav e...

Jiyana me ji reng û dengan ve pêk tê.. Deng mayînde ye, bi tenê dengên hezkirin û evînê dimînin... Jiyana me tenê bi dengên wan xwe nas dike û rastîn tenê dengên wan e... Jiyana me li wir e.. Helbestvanekî jî gotibû "Hebûna min li wir e di jiyana me de...*****"

*Helbesta Furûx Ferroxzad

**Helbesta Furûx Ferroxzad

***Helbesta Cemal Sureya

**** Helbeta Rênas Jiyan

*****Helbesta Gulten Akin

Nivîs û Wêneyan: Rûmet Med