Wext rêçên êşê dikişe
Di kolanên jiyanê de hemû pirê ne bîranînan
Wekî mirinê mezin dibe rengê hêvîyê mîna rojeke yê germ
Şeveqan dirêj dibin di dengê bergehê de, xiyal a rastînê bêdeng nabe...
(Acının izlerini taşır zaman
Yaşamın sokaklarında birer köprüdür anılar
Ölüm gibi büyür umudun sıcak bir gün gibi rengi
Sabahlar uzar ufkun sesinde, gerçeğin düşü susmaz...)
Helbest: Rûmet Med
Meha Hezîrana 2016'ê
Hiç yorum yok: